Albert deed het openingswoord en de wedstrijd kon beginnen. Jan was echter nog niet gearriveerd en we konden hem niet bereiken. Ja, dan ga je al met een 0-2 achterstand rekening houden. Na ongeveer drie kwartier kwam Jan gelukkig alsnog binnen en kon hij aan zijn partij beginnen. Jan speelde erg snel om wat van de verloren tijd in te halen. Dit leverde hem ook nog een rond zet 21 een goede stand op. Hij besluit dan om via 21. ….. 24-30 de stand open te breken, in plaats van gebruik te maken van de slecht opgestelde lange vleugel van wit, via 21….. 8-12. Op zet 33 loopt Jan te snel achter schijf 20 en tegenstander Jan van der Kolk maakt dankbaar gebruik van het vrije tempo en neemt een doorbraak. Het het eindspel wordt vervolgens netjes naar winst afgewikkeld.
Ondertussen was Willem op bord 5 goed bezig tegen Wim Leijssenaar. Willem wist schijf 24 onder druk te zetten en zijn tegenstander verdedigde dit niet goed. Op zet 30 maakte Wim de beslissende fout en Willem nam de simpele 2 om 3 naar dam met winst. Al met al stond het toen 2-2.
Han aan bord 1 zat tegen een slim spelende Henk Smit. Dit leverde een gelijkopgaande partij op. Toen Han op zet 39 27-21 speelde sloeg Henk toe met een doorbraakcombinatie en vervolgens gevolgd door een rondslag. Dat was een onverwachte 2-4 achterstand en op de andere borden was nog niet zo snel te zien dat dit zou worden gecompenseerd.
Dick aan bord 3 zat tegen Jan Rensink en had een klassieke opening. Dick speelde waarschijnlijk met een ‘engeltje’ op de schouder, want op zet 16 en op 19 had zijn tegenstander een winnende combinatie kunnen nemen. Jan overzag dit alles gelukkig en nadat Dick wat druk had gezet op de korte vleugel, nam Jan een verkeerde ruil. Hierna volgde een 3 om 3 met winst voor Dick en de stand was weer gelijk getrokken.
Helaas was Ferdinand op 8 in grote problemen gekomen tegen Dick Dijk. Ferdinand speelde een opening met gelijktijdige bezetting van de velden 23 en 25, zonder controle over veld 24. Dit is een lastig speltype in verband met de combinatiemogelijkheden. Nadat hij rond zet 22 was losgekomen, zocht hij in de opbouwfase weer dezelfde soort stand op. Op zet 31 ging het fout en Dick nam de 4 om 3 naar dam. Deze werd nog afgenomen met 1 schijf achterstand. De stand was echter niet meer te redden. Stonden we toch weer achter en de spoeling werd dun om er nog iets aan te doen.
Aan bord 7 trof Albert Erik Ploeger. Deze nam een voorpost op 27. Albert kon deze niet goed aanvallen en besloot om de voorpost weg te ruilen. Hierna volgde de opbouwfase naar een klassieke stand en zwart had hierin op zet 36 winstkansen via 24-29. Dit werd niet onderkend door de zwartspeler. Op zet 38 neemt zwart nog een bijna doorbraakcombinatie. De stand hierna loopt naar remise. Nog twee partijen te gaan en 5-7 achter.
Ik zelf had een leuke partij tegen Frits Gerritsen. In de opening nam ik het voordeeltje van de randschijf. In het middenspel ging ik ook naar veld 27. Op zet 27 had ik 18-22 moeten spelen met licht voordeel dat mogelijk kon worden uitgebouwd. Nu kon Frits naar veld 28 ruilen en ontstond er een stand met allerlei lichte combinaties. Op zet 36 nam ik afstand van mijn voorpost op 27. Na 6-11 en 37-32 etc. komt er wel een doorbraak in voor zwart (zie diagram), deze is niet winnend. Toch had ik hierop moeten spelen, want het ziet er in eerste instantie goed uit voor zwart. Ik koos voor 27-31 en verkreeg nog wat terreinvoordeel. Dit was onvoldoende en ik moest in remise berusten. 6-8 voor Hartholt.
Ondertussen had de tegenstander (Peter van der Velden) van Fred een ernstige fout gemaakt terwijl hij een mooie flankaanval op het bord had staan. Fred nam de 3 om 4 naar dam. Dit eindspel is volgens KR gewonnen, maar ja, zie dit maar eens achter het bord te bewerkstelligen. Helaas lukte het Fred niet, mede omdat Peter met de dam de juiste lijnen innam. Een toch wel onverwachte nederlaag was een feit!
Blijkt toch dat er veel partijen worden beslist door onvoldoende zetcontrole, waardoor combinaties mogelijk worden.
En nu de wonden likken en op naar Harderwijk!