Nieuws

Met nog 1 ronde te gaan heeft Hans Luchies er geen twijfel over laten bestaan wie de sterkste dammer in Nederland is in categorie C.

Hans begon het toernooi met 2 overwinningen. In ronde 3 kwam er even zand in de motor want hij verloor. Daarna herpakte Hans zich en vanaf ronde 4 t/m 7 bond hij alle tegenstanders aan de zegekar!

De overwinningen kwamen vaak in het late middenspel / eindspel tot stand. Met slimme achterloopjes (bv tegen Schutte) wist hij schijfwinst en partijwinst af te dwingen.

Kortom een fantastisch resultaat voor Hans en voor damclub Apeldoorn.

Het is Damclub Apeldoorn net niet gelukt om een wedstrijdpunt te pakken tegen DEZ-Laren. De einduitslag was 7-9. De 2e wedstrijd in de bondscompetitie was tot het laatst spannend.

Over de opstelling was goed nagedacht. Het idee was om aan de lagere borden punten te pakken en de club op voorsprong te zetten en dit verder uit te bouwen aan de andere borden. De opstelling van de tegenstander paste geheel in ons plaatje. Toch verliep alles weer anders!

Hans van Hal aan bord 6 had een damzet erin gebracht als zijn tegenstander een dubbele ruil zou nemen. Dinand Stegeman zag het niet en de dam was een feit. Na nog een paar zetten te hebben gespeeld gaf Dinand op.

De tegenstander van Han aan bord 8  dacht op zet 23 de opbouwzet 38-33 te kunnen spelen. Han bedacht zich niet en won 2 schijven en de partij.

Tot zover ging alles volgens plan, ware het niet dat Fred aan bord 7 een blackout had en een 2 om 3 had open gezet. Gerrit wist hier wel raad mee en nam de dam. Fred speelde nog even door, helaas was aan de nederlaag niet meer te ontsnappen. Dit was een tegenvaller.

Aan de andere borden werd hard geknokt om de punten. Ferdinand aan bord 2 zat tegen Egbert. De lange vleugel van Ferdinand kwam bekneld te staan, toch wist hij zich los te wurmen (rond zet 33). Hierna staat er eigenlijk een gelijkwaardige stand op het bord. De inspanning was blijkbaar te groot geweest want op zet 36 geeft Ferdinand een dam weg en de partij. Zonde!

Hans Luchies was de laatste weken wat minder op dreef. Toen hij hoorde dat hij aan bord 1 zat, ging hij er weer eens ouderwets goed voor zitten. Tegenstander Tom Knapen kreeg wel wat optisch voordeel, echter nooit voldoende voor de winst. De lange vleugel van Tom was iets te kwetsbaar en Hans wist daar mooi door te breken, dit woog ruimschoots op tegen de flankaanval. Een mooie degelijke remise was het resultaat.

En zo stonden we op 5-5 met nog van alles mogelijk.

Dick op bord 3 speelde een degelijke partij waarin hij het centrum beheerste. Zijn tegenstander Hein van Dee wist met voldoende ruiltjes de kracht uit de stand te houden en uiteindelijk werd tot remise besloten.

Erik aan bord 4 had een partij met wisselende kansen tegen Alfred van Lenthe. In de opening miste Alfred al schijfwinst (van beide damblindheid). In het middenspel ging Erik op een combinatie spelen. Indien Alfred hier juist op had gereageerd had hij groot voordeel kunnen krijgen. Nadat Alfred verkeerd reageerde kwam de combinatie er wel uit met een gewonnen stand voor Erik. De stand was behoorlijk complex en Erik dacht via een schijfoffer met wegloop te winnen. Alfred overzag toen dat hij de dam onschadelijk kon maken met schijfwinst. Uiteindelijk verdween de dam van het bord met ieder nog 4 schijven. Erik deed iets te snel 49. 9-13, nu kon Alfred alsnog winnen (zie varianten in toernooibase). Alfred zag het niet en na 10 zetten werd de vrede getekend. Een spannende partij met remise als resultaat.

De stand was 7-7 met nog 1 partij aan de gang.

Willem aan bord 5 had een mooie partij tegen Johan Beltman. Na wat ruilen in de opening, nam Johan een klassieke stand in, waarbij hij wel de stand open hield. Willem had bij zet 33 beter 33-28 kunnen spelen. Uiteindelijk ging de partij gelijkwaardig verder en kwam de remisehaven en het eerste punt in zicht. Willem was echter moegestreden en ging op zet 58 de fout in. Hierna was er geen redden meer aan.

Al met al toch een mooie dammiddag, die een beter lot had verdiend.

Legendarisch zijn de reisverhalen van onze dammende voorgangers die reeds in 1931 Oostwaarts trokken voor hun damgenoegens.

Ik citeer: “Den voetgangers op den Zwolschenweg deden Nurmi concurrentie aan bij hun wanhopige pogingen hun leven niet te eindigen onder een auto”.

Maar ook: “Kippen en honden overreden door de eerste auto werden door de tweede auto tot moes gereden terwijl de derde auto alleen de bloedsporen wischte”.

De terugweg door weilanden, modder en klei laten we hier maar even onbesproken.

Terug naar het heden. Het was op een clubavond ergens in het voorjaar dat onze “lange van Es” koelbloedig beweerde: “Wat wij nodig hebben is een Bussie”

Nu waan ik mij op clubavonden wel vaker in een live uitzending van Koot en Bie of Jiskefet, maar ik schrok van de serieuze blik. Dit was hem menens.

En zo werd het zaterdag 14 september 10.30 uur en er stond inderdaad een ruime bus te wachten. En ja, ik moest wel even terugdenken aan al die oude reisverhalen. Albert als chauffeur. Na enig hijswerk telden we de koppen en was iedereen aan boord.

Ik keek om me heen en dacht, net als de dammers in 1931, zie ze zitten die arme damdwazen, vrolijk en welgemoed en weinig vermoedend van de rampen die nog op hun dammershoofden zouden neerdalen.

Witte van Moort… bij Enter de snelweg af en dan de binnenlanden in. Nergens veldwachters en ook minister Faber stond er nog niet voor de grenscontroles.

De wedstrijd zelf. Hans de Portugees zal in toernooibase wat fragmenten zetten. Ik richt me op het verslag. Mijn tegenstander Joop Briede opende met 1. 31-27. Uiteraard sta ik dan gelijk gewonnen.

Hans Luchies speelde tegen de zeer sterke van Kloppenburg. De opening was best goed maar de concentratie was minder. Een te makkelijk zetje.

Albert speelde iets te angstig en ook hier vrij snel een te simpel zetje. Jammer want op papier is Pater gelijkwaardig.

Lastiger was de stand van Willem. Zijn tegenstander had slim geruild naar 29 en plots moest wit uitkijken. En dat ging mis maar geen echte blunder. Wel 6-0 voor de ‘vijand’.

Dick, Han en Hans zaten tegen sterke tegenstanders en deden het voortreffelijk. Twee solide remises en helaas toch verlies voor Hans. Het late middenspel was te verdedigen. Geen schande. Hessing is gewoon een sterke dammer.

Ferdinand speelde eigenlijk een erg goede partij maar in het late klassiek gaat het met 42-37 wel erg mis en is het uit. De tijdsindeling was de hele middag een bron van zorg al gaat het wel steeds beter.

Uiteindelijk een net iets te ruime nederlaag van 4-12.

En ja, als dammer/verslaggever won ik inderdaad. Een gratis schijf in het middenspel in een boeiende stand.